رخصت
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [رخص/ست]
قید[ویرایش]
- به زبان فارسی و عربی به معنی اجازه٬ اذن است٬ اما مفهوم باستانی آن مانع شدن است.
ریشه شناسی ۲[ویرایش]
- عربی
صفت[ویرایش]
رخصة
- اجازه، دستور، اذن.
اسم[ویرایش]
- جواز، پروانه.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|