ست
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /ست/
اسم[ویرایش]
ست
- شش، عدد شش.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
اسم[ویرایش]
سَتّ
- سخن زشت، عیب.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فرانسوی
اسم[ویرایش]
سِت
- مجموعه، سری، دست. ؛ ~
- سِت کردن: مجموعه‌ای را به صورت هماهنگ به کار بردن.
- در ورزش‌هایی مانند تنیس و بدمینتون یک دور بازی.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
اسم[ویرایش]
سَت
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه انگلیسی
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین