رش

از ویکی‌واژه

رش به معنای باران خیلی ریز

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • [رَش]

اسم[ویرایش]

رَش

  1. نام یکی از شهرهای شمالی ایران مرکز استان گیلان، شهر رشت.
  2. پشته. زمین پشته‌پشته.
  3. نام روز هجدهم از هر ماه شمسی.
  4. (جمع): رشاس.
  5. نک ریش.

ریشه شناسی۲[ویرایش]

اسم[ویرایش]

رُش

  1. مخفف رشد یا رُشت، رُست.
  2. چشم غره، نگاه خشمگین.
  3. نوعی جامه ابریشمین گرانبها.
  4. بازو.
  5. واحد طول، از نوک انگشت میانه تا آرنج.

مصدر لازم[ویرایش]

  1. چکیدن آب و خون و اشک.
  2. باران اندک و ریزه باریدن.
  3. آب پاشیدن.
  4. آب زدن به متاع برای سنگین شدن آن.

زبان دیگر[ویرایش]

  • عربی

اسم[ویرایش]

رَش

  1. باران اندک‌اندک، و ریز باریدن.

صفت[ویرایش]

  1. خرمایی

کردی[ویرایش]

صفت[ویرایش]

رَش

  1. سیاه

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین