رهی

فارسی

ریشه‌شناسی

• شاهنامه

آوایش

• /رَهِی/

صفت نسبی

رهی

1. راهرو، مسافر.

   میان بستن او را بسان رهی/ سپردن بدو تاج و تخت مهی «فردوسی»

2. رهی در گویش گنابادی یعنی فرستادن، پست کردن.

ریشه‌ شناسی۲

• فرانسوی

اسم

رهی

1. غلام، بنده.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه