روز

یک روز آفتابی زمستانی

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• آیپا: /ɾuːz/، /ɾoːz/

• ایرانی:

اسم

روز

1. مقابل شب، آن مدت از زمان که بواسطه نور آفتاب روشن بوَد، یعنی مدتی که آفتاب بر این کره زمین می‌تابد؛ مدت زمان طلوع آفتاب تا غروب آن؛ بیست و چهار ساعت شبانه روز.

––––

برگردان‌ها

ریشه لغت

از پارسی میانه 𐭩𐭥𐭬‎ (rōz [YWM], “روز”) یا پارسی میانه 𐭫𐭥𐭰‎ (rōz [lwc], “روز”) از پارسی باستان 𐎼𐎢𐎨 (raučah-, “روز، روشنایی”), از نیا-ایرانی *ráwčati (بسنجید با بلخی ρωσο (raočah, “روز”)، بلوچی روچ‎ (roč, “خورشید، روز”)، اوستایی 𐬭𐬀𐬊𐬗𐬀𐬵‎ (raočah, “روشنی، روز”)، پشتو ورځ‎ (wrac, “روز”)، سمنانی رو(ژ) (ro(ž), “روز”)، کردی مرکزی ڕۆژ‎ (řoj, “خورشید، روز”)، الگو:kmr، Wakhi ږوج‎ (řoj, “شعله، اخگر”) ), از نیا-هندو-ایرانی [Term?] (بسنجید با سانسکریت रोचते (rocate, “درخشیدن، روشن بودن”)), از نیا-هندو-اروپایی *lewk- (“روشنی, درخشیدن, دیدن”) (بسنجید با انگلیسی light)..

دری	روز‎
پارسی ایران	روز‎
تاجیکی	рӯз (rüz)

ترجمه‌ها

• آلمانی: Tag ^de
• ارمنی: օր ^hy
• اسپانیایی: día ^es
• اسلواکیایی: deň ^sk
• انگلیسی: day ^en
• ایتالیایی: giorno ^it
• پرتغالی: dia ^pt
• تاجیکی: рӯз ^tg
• كردي:roj
• چکی: den ^cs
• روسی: день ^ru
• فرانسوی: jour ^fr
• هلندی: dag ^nl
• یونانی: ημέρα ^el، μέρα ^el