شب
.jpg)
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتار
ریشه لغت[ویرایش]
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ شب دارد |
آوایش[ویرایش]
اسم[ویرایش]
شب
- مقابل روز، مدت فاصله از غروب آفتاب تا طلوع صبح، زمان بین غروب خورشید تا سپیده دم. قرار داشتن قسمتی از کره زمین است در تاریکی سایه زمين وقتی که آفتاب زیر افق پنهان باشد.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
اسم[ویرایش]
شَبّ
- نوعی از زاج که بیشتر در یمن به دست آید؛ شب یمانی، زاج سفید.
––––
ترجمه‌ها
از پارسی میانه 𐭱𐭯 / 𐭫𐭩𐭫𐭩𐭠 (šab) (LYLYA / šp) از پارسی باستان: 𐎧𐏁𐎱 (xšap-) از پیش-ایرانی (مقایسه شود با: 𐬑𐬴𐬀𐬞𐬀𐬥 (xšapan) و 𐬑𐬴𐬀𐬞 (xṣ̌ap) در اوستایی، شپ در بلوچی، شپه در پشتو، ӕхсӕв (æxsæv) در آسی، شو در بختیاری، لری، اشتهاردی و مازندرانی، şev در کردی کرمانجی، شەو در کردی سورانی و کلهری، شەوە در کردی اورامی شێو در لکی، şewe در زازایی و ݎܫݏܥ / ܥݎܫݏ / ܥܮܫݏ (əxšap) در سغدی ) ، از پیش-هندو-ایرانی، از پیش-هندو-اروپایی -k(ʷ)sep* (شب). (مقایسه شود با: क्षप् (kṣáp) در سنسکریت و (ispanza) 𒅖𒉺𒀭𒍝 در هیتی ) |
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- لغتنامه دهخدا