ریش
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- جراحت، زخم.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
ریشهشناسی[ویرایش]
- موهای صورت مردان.
- موی بلندی که بر چانه و زیر چانه برخی جانوران میروید. ؛ ~ گرو گذاشتن (کن.)
تعهد اخلاقی سپردن. ؛ ~ و قیچی را به دست کسی دادن (کن.)
در کاری به کسی اختیار کامل دادن. ؛ به ~ کسی خندیدن (کن.)
- او را مسخره کردن.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
اسم[ویرایش]
ریش (جمع ریشها)
برگردانها[ویرایش]
- ایتالیایی
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- whiskery