زبان‌شناس
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- فارسی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ زبان‌شناس دارد |
آوایش
[ویرایش]- [زبان/شناس]
صفت
[ویرایش]زبان‌شناس
- حوزه: زبانشناسی
- کسی که تخصص او شناختن اصطلاحات یک زبان است.
منابع
[ویرایش]«زبان‌شناس» هم‌ارزِ «linguist»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دوازدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۸-۶۶-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
|