زبان گسسته

فارسی

اسم

حوزه: [زبان‏شناسی]

1. زبانی غیر تصریفی که در آن ریشه‌ها تغییرناپذیرند و برای نشان دادن روابط دستوری از ترتیب کلمات استفاده می‌شود.

منابع

«زبان گسسته» هم‌ارزِ «isolating language»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر ششم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶