زندیک

فارسی

زَ

ریشه‌شناسی

• پهلوی: zandīk

صفت

1. مرتد، بی‌دین. برگرفته از زند و به معنی تفسیر است. شخصی را گویند که به اوامر و نواهی کتاب زند و پازند عمل کند و معرب آن زندیق است.