زکوة

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /زَکوة/

اسم

زکوة (فقه)‎

1. آنچه مسلمانان به حکم شرع واجب است از مال خود برای کمک به مستحقان به امام یا نماینده او بدهند. مالی که از آن زکوة می‌دهند، باید به حدنصابی رسیده باشد. نک زکات.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین