سؤبگ

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /سِو/بگ/

اسم[ویرایش]

سؤبگ

  1. به معنی مجرد، جوان ازدواج نکرده به گویش بهاری.
    سؤبگ از دو عنصر خالص سؤ - بگ شکل گرفته و استنباط کلی از اصطلاح همان مجرد در مقابل ایلند است.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]