بگ

فارسی[ویرایش]

واژه	بگ
معادل ابجد	22
تعداد حروف	2
تلفظ	ba(e)g
ترکیب	(اسم) [ترکی]
منبع	فرهنگ فارسی عمید فرهنگ فارسی هوشیار

بگ

بگ به معنی خدا تشخیص داده شده و ریشه در فرهنگ و زبان آشور دارد.
بگ را با بیگ زبان آذری و بزرگ زبان فارسی باید همسان شمرد و گستره آن تقریبا در تمام آسیا ثابت شده است. در پاکستان اصطلاح خاندانی بیگم ریشه در بگ دارد.

بگ

به معنی خان، ارباب، بزرگ خاندان.
قرمز آلمع بَگ اِوغله‌نهَ یاراشَر.
سیب سرخ برازنده بچه خان است^[۱].

↑ طعنه ضعیف به غنی، زمانی که چیزی را شایسته ضعیف نداند مانند سیب سرخ که در دست کودک فقیر باشد ولی برازنده دارا تشخیص داده شود.

––––