سارا

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /سارا/

صفت

سارا

1. صاف، پاکیزه، زبده، خالص، بی‌غش، بی‌غل و غش، ویژه، پاک، بی‌آمیغ، ناب، تمیز، بی‌بار، زر‌سارا، عنبر‌سارا، مشک‌سارا.

   به پای اندرش مشک سارا بدی/ روان بر سرش چتر دیبا بدی. «فردوسی»

2. نام زن ابراهیم پیغمبر و مادر اسحاق است. ساره به معنی شاهدخت شاهزاده، شاهزاده من .

منابع

• شاهنامه/ فرهنگ شمس