سبزی

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• سبزه

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /سَبزی/

اسم

سبزی

1. انواع گیاهان معمولا علفی، که خام یا پخته آنرا می‌خورند مانند: نعناع، ترخون، ریحان و جزو آن‌ها.
2. صراحی.

حاصل مصدر

1. سبز بودن، وضع و حالت سبز، طراوات، شادابی.

استعاره

1. سبزی خوردن هر یک از سبزی‌هایی که به صورت خام خورده می‌شود.
2. سبزی پاک کن کنایه از: متملق، چاپلوس.

––––

برگردان‌ها

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین