ستوه
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /سُتوه/
اسم
[ویرایش]
ستوه
- بیزار و خسته شدن از کسی یا چیزی.
- یکی جادوی بود نامش ستوه.....گذارنده راه و نهفته پژوه (شاهنامه)
- نک استوه.
صفت
[ویرایش]- خسته و درمانده، افسرده و رنجور، به‌تنگ آمده.
متضادها
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه انگلیسی | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||