پرش به محتوا

سرالله

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /سِرّاُلله/

اسم مرکب

[ویرایش]

سرالله (قدیم)(تصوف)

  1. راز خداوندی، که در دل سالک و عارف است. سرالاسرار.
    آن لطیفه را سرّالله گویند، و آن اخلاص است. «محمدبن منور»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن