سرکه
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- ایرانی
آوایش[ویرایش]
- /سِرکِه/
اسم[ویرایش]
سرکه
- مایعی است اسیدی بسیار ترش و با بوی تند و زننده که از انگور، خرما، انجیر، گرفته می‌شود و طبیعت آن سرد و خشک است.
استعاره[ویرایش]
- سرکه فروختن کنایه از: ترشرویی کردن. ؛
- مثل سیر و سرکه جوشیدن کنایه از: ناآرام بودن، در تب و تاب بودن.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین