سرکه
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /سِرکِه/
اسم
[ویرایش]
سرکه
- مایعی است اسیدی بسیار ترش و با بوی تند و زننده که از انگور، خرما، انجیر، گرفته می‌شود و طبیعت آن سرد و خشک است.
استعاره
[ویرایش]
- سرکه فروختن کنایه از: ترشرویی کردن. ؛
- مثل سیر و سرکه جوشیدن کنایه از: ناآرام بودن، در تب و تاب بودن.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه‌ها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین