سرکه

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /سِرکِه/

اسم

سرکه

1. مایعی است اسیدی بسیار ترش و با بوی تند و زننده که از انگور، خرما، انجیر، گرفته می‌شود و طبیعت آن سرد و خشک است.

   سرکه ممکن است از دو کلمه سرّ - که تشکیل شده باشد و بخش اول کلمه کنایه از اسرار است که چگونه ماده شیرین به ماده ترش مبدل می‌شود.

استعاره

1. سرکه فروختن کنایه از: ترشرویی کردن. ؛
2. مثل سیر و سرکه جوشیدن کنایه از: ناآرام بودن، در تب و تاب بودن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
آلمانی: Essig de اسپانیایی: vinagre es اسلواکیایی: ocot sk انگلیسی: vinegar en ایتالیایی: aceto it پرتغالی: vinagre pt تاجیکی: сирко tg ترکی استانبولی: sirke tr چکی: ocet cs روسی: уксус ru فرانسوی: vinaigre fr هلندی: azijn nl ایتالیایی: aceto انگلیسی: vinegar pickle acetum		vinegary vinegarish acid acetose acetic acetanion acetification acetate acetify acetabulum castor sauerkraut acetolysis caster marinade ace

منابع

• فرهنگ لغت معین