سماک
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /سَماک/
اسم[ویرایش]
سماک
- (مجاز): سپهر، آسمان.
- یکی کاخ بُد تارک اندر سماک/ نه از دسترنج و نه از آب و خاک. «فردوسی»
- نام دو ستاره یکی به نام سماک رامح ستاره قرمزی در صورت فلکی عوا یا گاوران و دیگری بنام سماک اعزل ستاره سفیدی در صورت فلکی سنبله یا خوشه. سماکان.
- آنچه بدان بردارند و بلند کنند.
صفت[ویرایش]
سَمّاک
- ماهی فروش
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ شاهنامه