سماک

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /سَماک/

اسم[ویرایش]

سماک

  1. (مجاز): سپهر، آسمان.
    یکی کاخ بُد تارک اندر سماک/ نه از دسترنج و نه از آب و خاک. «فردوسی»
  2. نام دو ستاره یکی به نام سماک رامح ستاره قرمزی در صورت فلکی عوا یا گاوران و دیگری بنام سماک اعزل ستاره سفیدی در صورت فلکی سنبله یا خوشه. سماکان.
  3. آنچه بدان بردارند و بلند کنند.

صفت[ویرایش]

سَمّاک

  1. ماهی فروش

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه