سن
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- آذری
آوایش[ویرایش]
- /سَن/
اسم[ویرایش]
سن
- گیاهی است که بر درختان پیچد، عشقه، سرند، کشور.
ریشه شناسی ۲[ویرایش]
اسم[ویرایش]
سِن
- سال‌شمارهای زندگی انسان یا موجود زنده دیگر، مدت عمر.
- بخشی از سالن نمایش که معمولا بلندتر از کف سالن است و برنامه در آن، اجرا می‌شود.
- (جانوری): حشره‌ای که آفت گیاهان بویژه گندم و برخی درختان مانند گلابی و سیب تخم‌ریزی می‌کند.
زبان دیگر[ویرایش]
- آذری
آوایش[ویرایش]
ضمیر[ویرایش]
سَن
- تو، شما. دوم شخص مفرد.
زبان دیگر[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /س نُ/
اسم[ویرایش]
- دندان.
- عُمر.
زبان دیگر[ویرایش]
- فرانسوی
اسم[ویرایش]
سِن
- صحنه نمایش.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن