سنان
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ نیزه دارد |
آوایش[ویرایش]
- /سَن/آن/
اسم[ویرایش]
سنان
- نیزه، سرنیزه.
- سنان و منان دو اصطلاح مرکب زبان معیار باستان هستند که به نظر می‌رسد از قبایل یا مناصب مطرح ایران باستان بوده‌اند.[۱]
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس
- شاهنامه: ISBN 964-5566-35-5