سنقر
(سُ قُ)
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- سنقور:
- یکی از گونه‌های باز مناطق سردسیر. پرنده‌ای است بسیار زیبا و خوش خط و خال که لانه اش را در شکاف سنگ‌ها و صخره‌های مرتفع و غیرقابل عبور تهیه می‌کند. جزو بازهای سیاه چشم و از انواع دیگر بازها درشت تر و قوی تر.
سین + کر به معنای سکونتگاه قوم کر (کور)(kur) که یکی از دو قوم اصلی ایران زمین قدیم است
استعاره[ویرایش]
- شنقار.
- در موسیقی خط اتحادی است که ضرب ضعیف یا قسمت ضعیف ضرب را به ضرب قوی یا قسمت قوی ضرب دیگر مربوط و متحد می‌سازد. ؛نت ~ شده نتی که قوت خود را از دست داده.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- سُ قُ
اسم خاص[ویرایش]
- سنقر
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ سنقر دارد |
برگردان‌ها[ویرایش]
- انگلیسی
- gyrfalcon