سگالد

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /سِگالَد/

اسم مرکب[ویرایش]

سگالد

  1. ورق کسی برگشتن، روزگار به او بد آوردن.
    مگر بد سگالد بدو روزگار/ به جان و تن خود خورد زینهار «فردوسی»

مترادف‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • شاهنامه