سین
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- سومری
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ سین دارد |
آوایش[ویرایش]
- [سِین]
اسم[ویرایش]
سین
- خدای سومر شناخته شده اما در تمدن بین‌النهرین از هزاره سوم تا اواسط هزاره اول پیش میلاد سین همچنان معزز و محترم بود.
- سین در گویش بهاری مصدر شکستن است و احتمالا از کهن‌ترین ایام، فرهنگ، سیاست یا آیینی بوده برای نابودی دشمنان و مخالفان مانند حادثه عاشورا. سین با پیشوند (ح) نام دو امام شیعیان حسن و حسین است.
- پانزدهمین حرف از الفبای فارسی، س.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- تاربخ ماد: ISBN 964-445-106-6
––––