پرش به محتوا

سانسکریت

از ویکی‌واژه
شکارچیان با سگ

فارسی

[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری

[ویرایش]

ریشه شناسی

[ویرایش]
  • نیاهندوایرانی

آوایش

[ویرایش]
  • [سانس/کِر/اِیت]

اسم خاص

[ویرایش]

سانسکریت

  1. زبان سانسکریت، نیای همه زبان‌های هند و اروپایی یا زبان فارسی شناخته شده اما در مورد محل و مکان نخست ایشان که هندوستان معرفی می‌شد، اکنون منسوخ شده است.
    استنتاج کلی از اصطلاح سه بخشی سانس - کِر - ایت به زبان معیار باستان چنین می‌نماید که ایشان صحراگردان خانه‌بدوش، و بدون گله، انس گرفته با سگ، دائم در پی شکار، به هرسو، کورمال کورمال در حرکت بودند.

––––

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه

منابع

[ویرایش]