سینوقچه

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /سِینُق/چه/

صفت بهاری

سینوقچه

1. (قدیم)‎: مترادف شکسته بند، استخوان بند در فارسی؛ طبیبی که استخوان شکسته‌ها را پیوند میزد، ارتوپدی.

   سینوقچه از دو کلمه سینوق یعنی شکسته و چه به معنی صاحب آن حرفه است. طبق این اصطلاح ابن‌سینا شکسته‌بندی ماهر بوده است.