شاده

فارسی

ریشه لغت

• دهش‌شده به فارسی: شاد

آوایش

• /شادِ/

اسم

شاده

1. از نام‌های مردانه منسوخ زبان بهاری.
2. مترادف کسی به مقام و موقعیت شاهی رسیده، پس طبعاً شاد خواهد بود.

منابع

• فرهنگ شمس