شاطر
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /شاطِر/
اسم
[ویرایش]
شاطر
- آنکه در نانوایی، نان را به تنور می‌زند یا در تنور می‌نهد.
- (دیوانی): پیاده‌ای که با لباس مخصوص در جلو کالسکه یا اسب شاه یا بزرگان میرفت. مامور حکومتی.
- قاصد، پیک. چابک، چالاک.
- دلاور، شجاع. زیرک، باهوش.
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین