شاطران

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /شاطران/

صفت

شاطران (دیوانی)‎

1. ماموران حکومتی، قاصدان، پیک‌ها. شاطر.

   از نیشابور تا ری فاصله طولانی وجود ندارد و شاطران و کارکشتهٔ ما می‌تواند پنج روزه مسافرت کنند. «خداوند الموت»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن