شت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(شَ)
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
کلمة تعظیم است و نخستین بار در دساتیر به کار رفته (به جای حضرت)
و به این معنی در نوشتههای قدیم فارسی نیامده (هرچند در هندی اصالت دارد)
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(شُ)
ریشهشناسی[ویرایش]
- ماهوت پاک کن.
- بُرُس، برس نقاشی.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(شَ تّ)
ریشهشناسی[ویرایش]
(اِم
صفت[ویرایش]
- پراکندگی.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
سهی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
شت (šet)
- (قهرودی) شیر