شترگلو
فارسی[ویرایش]
(~. گَ)
صفت مرکب[ویرایش]
- آن چه که مانند گلوی شتر منحنی باشد.
اسم مرکب[ویرایش]
- راه آب زیرزمینی که با لوله یا تنبوشههای بزرگ در زیر نهر یا رودخانه به وسیلة دو چاه تعبیه کنند تا آب از یک سمت فرورود و از سمت دیگر بالا آید. چاه آب گیر را «نر» و چاه آب ده را «لاس» گویند، منگل.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین