شد
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /شُد/
اسم مصدر[ویرایش]
شد
- (قدیم): محکم کردن، استوار بستن. تأکید کردن، شدت دادن، قوی کردن. شدن، رفتن.
- (ادبی): تشدید دادن به حرفی در کلمه.
- (موسیقی ایرانی): مقام، پرده، کشیدن آواز، بلند و پست کردن نغمه تا موافق مطلوب گردد؛ کوک کردن، اصطحاب.
زبان دیگر[ویرایش]
- عربی
مصدر لازم[ویرایش]
شَدّ
- دویدن.
- حمله کردن.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین