شد

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /شُد/

اسم مصدر

شد

1. (قدیم): محکم کردن، استوار بستن. تأکید کردن، شدت دادن، قوی کردن. شدن، رفتن.
2. (ادبی): تشدید دادن به حرفی در کلمه.
3. (موسیقی ایرانی): مقام، پرده، کشیدن آواز، بلند و پست کردن نغمه تا موافق مطلوب گردد؛ کوک کردن، اصطحاب.

زبان دیگر

• عربی

مصدر لازم

شَدّ

1. دویدن.
2. حمله کردن.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین