شهر‌ترکان

فارسی

ریشه‌شناسی

• فارسی

آوایش

• /شهرِ/تُرکان/

اسم مرکب

شهرترکان

1. تلویحاً در شاهنامه از شهرهای ترک نشین شاید خلخ که به معنی بیگانه است.

   گر ایدونکِ هرچت بپرسیم راست/ بگویی همه شهر ترکان کجاست «فردوسی»

منابع

• شاهنامه