خلخ

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /خَلْخ/

اسم

خلخ

1. در شاهنامه خُلَّخ نامیده شده اما این اصطلاح در واقع لفظ کهن خلق، به معنی مردم بیگانه است.

کهن‌واژه

1. خلخ در زبان معیار باستان کلمه‌ای خالص بوده و به معنی بیگانه یا متکلم به زبان ببکانه است. کسانیکه ایرانیان شاهنامه زبان آنها را نمی‌فهمیدند و با مترجم صحبت می‌کردند.

منابع

• فرهنگ شمس