خلخ

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /خَلْخ/

اسم

خلخ

1. در شاهنامه خُلّخ نامیده شده اما این اصطلاح در واقع لفظ کهن خلق، به معنی مردم یا مردم بیگانه است.

   خلخ ممکن است تکلم به زبان نا آشنا هم باشد که ایرانیان در شاهنامه زبان آنها را نمی‌فهمیدند و با مترجم صحبت می‌کردند.