شکر
(شُ)
محتویات
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
شکر در عربی سُکَّر و در انگلیسی SUGAR و در دیگر زبانها همه ریشه فارسی دارند زیرا شکر از ایران به جاهای دیگر رفت .
مصدر لازم[ویرایش]
- سپاسگزاری کردن.
(اِم
صفت[ویرایش]
- سپاسگزا
ریشه[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- سپاس.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(ش کَ)
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- عصارة شیرینی که از چغندر قند یا نیشکر گیرند.
- کنایه از: سخن شیرین.
- در ترکیب با برخی واژه‌ها معنای خوش و دلنشین می‌دهد. مانند: شکر - خواب، شکرخند، شکرلب.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(~.)
- پسوندی که معنای شکار کننده و نابود کننده می‌دهد، مانند: دشمن شکر.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
اسم[ویرایش]
- شکر
- چایت را با شکر سفید شیرین میکنی یا با شکر قهوه‌ای؟
برگردان‌ها[ویرایش]
برگردان‌ها
- ایتالیایی
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- sugar
