شیران

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /شِیران/

اسم مرکب[ویرایش]

شیران

  1. جمع شیر، شیرها. حیوان درنده و سلطان وحوش از نظر قُدما.
    یکی لشکر آراسته چون عروس/ به شیران جنگی و آوای کوس «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • شاهنامه