شیطان
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [شَیت/آن]
صفت[ویرایش]
شیطان
- گونهای از انسان که تو از نیت و باطن او خبر نداری، مغرض، حسود، بدخواه.
عربی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- دیو، اهریمن، نافرمان، شرور.
صفت[ویرایش]
- شیطان از شَطَن به معنی دور شده است.
مثال[ویرایش]
- شیطان را درس دادن: بسیار حیلهگر بودن، ابلیس بودن.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین