شیطان

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • [شَیت/آن]

صفت[ویرایش]

شیطان

  1. گونه‌ای از انسان که تو از نیت و باطن او خبر نداری، مغرض، حسود، بدخواه.
    تعزیهَ شیطانه.
    شیطان تعزیه، افراد فرومایه‌ای که محل اجرا و مراسم تعزیه را در زمان پهلوی اول به قذاق‌ها لاپورت می‌دادند.

عربی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

  1. دیو، اهریمن، نافرمان، شرور.

صفت[ویرایش]

  1. شیطان از شَطَن به معنی دور شده است.

مثال[ویرایش]

  1. شیطان را درس دادن: بسیار حیله‌گر بودن، ابلیس بودن.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین