صفر

از ویکی‌واژه
پرش به ناوبری پرش به جستجو

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /صِفر/

اسم[ویرایش]

صفر

  1. (ریاضی): عددی که با هر عدد دیگر جمع شود، حاصل همان می‌شود (°) یا (.).
  2. در اصطلاح ریاضی علامتی به شکل (۰) که به خودی خود عدد نیست ولی اگر در طرف راست عددی قرار گیرد آن عدد را ده برابر می‌کند.
  3. خالی، تهی، پوچ.

زبان دیگر[ویرایش]

  • عربی

اسم[ویرایش]

صَفَر

  1. (گاه‌شماری): ماه دوم از سال قمری، پس از محرم و پیش از ربیع‌الاول. گرسنگی.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین