عابد
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /عابِد/
اسم[ویرایش]
عابد
- (تصوف): پرستنده، عبادت کننده، سجاده‌نشین. آنکه بیشترین اوقات زندگی‌اش را به عبادت خدا و خلوت و مناجات با او می‌گذراند. پرستنده چیزی یا کسی.
مترادف‌ها[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن