عارف واصل

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /عارِفِ/واصِل/

اسم مرکب[ویرایش]

عارف‌واصل

  1. (تصوف): آنکه به مقام قرب رسیده است، رسنده به مرحله فنای فی‌الله، جَلیس‌الله.

مترادف‌ها[ویرایش]