عبا

فارسی

عبا

عبا با نام‌های شولا از پوشش‌های بسیار کهن در منطقه فلات ایران بوده است که به دلیل نوع پارچه استفاده شده در سردی هوا و فصل‌های دیگر استفاده می‌شده‌است . از قدیم‌ترین تصاویر که یک فرد ایرانی عبا یا با نام ایرانی آن شولا بر تن دارد متعلق به پادشاه ماد در کنار آتشدان مقدس‌ است که به ستایش خداوند مشغول است.
در تخت جمشید در چندین تصویر که مادها را نشان میدهد شولا یا عبا بر دوش آنهاست همچنین تصور دو موبد برسم بدست که از مناطق آسیای میانه در بخش ایران خاوری متعلق به دوره اشکانیان بدست آمده که هر دو را شولا بر دوش نشان داده‌است که حواشی عبایشان کار شده‌میباشد
در سنگ نگارهای میان‌رودان گویا تصویری از عبا بدست نیامده است و این احتمال که عبا تنها متعلق به نژاد ایرانی است و از دیرباز در پوشش ایرانیان بکار گرفته میشده است را تقویت میکند

جامة گشاد و بلند و جلو باز با آستین‌های کوتاه.
که معمولا در کشور های عربی به تن می کنند اما در دیگر کشور‌های اسلامی هم آن را به تن می کنند بزرگان دین به تن کردن عبا را به مسلمانان سفارش کرده‌اند
درحال حاظر عباها دارای سه رنگ مرسوم هستند سفید و سیاه و قهوه‌ای. عبا یکی از لباس‌های روحانیون شیعه هست.
اصولا زیر عبا لباسی بلند و گشاد به نام دشداشه به تن می‌کنند.
پوششی بلند و گشاد از پشم و یا نخ است که یک میان باز است و دو سوراخ آستین در طرفین دارد که دست‌ها را از آن بیرون میاورند.

ترجمه
انگلیسی: cloak aba rochet