پرش به محتوا

علمای‌ظاهر

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /عُلَمای/ظاهر/

اسم مرکب

[ویرایش]

علمای‌ظاهر (قدیم)

  1. علما. احتمالا روحانی‌نما.
    این علمای ظاهر علوم اهل معلوم را می‌خایند و می‌ریزند. «مخبرالسلطنه»