غر

فارسی

ریشه لغت

• گیرش‌شده از بهاری: غِر

آوایش

• /غِر

اسم

غِر

1. (گفتگو)‎: حرکات و پیچ و تاب‌هایی که هنگام رقصیدن به اعضای بدن خصوصاً کمر می‌دهند. قِر.
2. (عامیانه)‎: جنباندن جز یا تمام بدن از روی ناز. قحبه، فاحشه، مخنث. غر دادن

استعاره

1. غر و غربیله ناز و ادا و اطوار.
2. غر و غمزه جنبانیدن جز یا تمام بدن از روی ناز و توأم با اشاره چشم و ابرو.
3. غر و فر: الف - آرایش و زینت. ب - غر و غمزه.

همسان نوشت‌ها

• غَر، غِر، غُر

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین