کوه
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /کِوه/
اسم[ویرایش]
کوه
- (جغرافیا): برآمدگی بزرگ زمین که معمولا جنس آن از سنگ، خاک، و مواد دیگر معدنی است و از تپه خیلی بلندتر و بزرگتر است.
- توده بزرگ و برآمده‌ای از زمین که دارای بلندی چشمگیر نسبت به زمین‌های پیرامون خود دارد و از تپه بلندتر.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین