فاق

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

  1. کاسة پر از طعام.
  2. روغن زیتون پخته.
  3. دشت هموار.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  1. شکاف میانِ قلم.
  2. شکاف میان ریش بلند.
  3. سوفار، بخش انتهایی تیر.
  4. وسط چلة کمان.
  5. طول شلوار از خشتک تا کمر.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

اسم[ویرایش]

فاق (جمع فاق‌ها)

  1. چاک