فرس

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /فَرَس/

اسم

فَرَس (جانوری)‎

1. اسب.

صفت نسبی

فُرس (قدیم)‎

1. ایرانی، ایرانیان.

   محمدطبسی گفت فرس قدیم زبانی است که اجداد ما با آن تکلم می‌کردند و می‌نوشتند.‌ «خداوند الموت»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین