قرطه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

آوایش[ویرایش]

  • [قُ طَ]

اسم[ویرایش]

  1. معرب کرته، نیم - تنه، جامه کوتاه.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

پهلوی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

آوایش[ویرایش]

  • [قِ/طِ]

اسم[ویرایش]

قرطه

  1. نیم‌تنه، جامه (شاهنامه)
    همه دامن قرطه را کرد چاک ..... اَبر خستیگی‌هاش بر بست پاک

آذری[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

آوایش[ویرایش]

اسم[ویرایش]

قرطه

  1. رقاص، بی‌حیا، دامن‌پوش. ملبس به لباسی که پایین تنه را نپوشاند، تلویحاً بدکاره در گویش بهاری
    قرطه‌نین بیره قرطه
    قرطی قرطی‌ها