قرطه
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- [قُ طَ]
اسم[ویرایش]
- معرب کرته، نیم - تنه، جامه کوتاه.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
پهلوی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- [قِ/طِ]
اسم[ویرایش]
قرطه
- نیمتنه، جامه (شاهنامه)
- همه دامن قرطه را کرد چاک ..... اَبر خستیگیهاش بر بست پاک
آذری[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- [قِ/طِ]
- هجاوندی :[قِر/طِه]
اسم[ویرایش]
قرطه
- رقاص، بیحیا، دامنپوش. ملبس به لباسی که پایین تنه را نپوشاند، تلویحاً بدکاره در گویش بهاری
- قرطهنین بیره قرطه
- قرطی قرطیها
- قرطهنین بیره قرطه