قشنگ

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /قشنگ/

صفت

قشنگ

1. زیبا، خوشگل، ظریف.

زبان دیگر

• آذری

آوایش

• /قَش/اَنگ/

صفت

1. گؤزل، زیبا و خوشگل بودن به ویژه صورت زیبا داشتن.

زبان دیگر

• بهاری

1. غش کننده

   غش اِلی‌یَن

   غش کننده، کسی که بر اثر شنیدن خبر یا بر اثر اتفاقی که بر او حادث می‌شود، غش کند.

---

منابع

• فرهنگ لغت معین