لر
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتار[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [لَر]
اسم[ویرایش]
لر
- جوی‌آب، آب کند.
- زیر بغل.
- لاغر، ضعیف.
- مراد، مطلب.
صفت[ویرایش]
- ساده دل، سلیم.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
- آذری
- به معنی کوه، زبان‌شناسان حدس می‌زنند به زبان لولویی تعلق داشته باشد. اما احتمال نیز می‌هند به زبان کوتی یا زبان مهرانی مربوط باشد.
- در زبان آذری پسوند جمع لَر است مانند باغلر به معنی باغ‌ها یا داغلر به معنی کوهها.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6