لهجه‌ای

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /لَهجِه‌ای/

اسم مرکب

لهجه‌ای

1. ویژگی شخص یا زبانی که دارای لهجه است. لهجه‌دار.

   پیر زنی ... با زبان لهجه‌داری که نشان میداد از اهالی بروجرد ... باید باشد. شیون سر داده بود. «شهری»

---

برگردان ها

ترجمه
انگلیسی: dialectal

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن